نام و مزاج
گیاه دارویی علف شور بر مبنای نظر اطبای طب سنتی دارای طبیعت سرد و خشک می باشد.
.
معرفی
- بوته ای یک ساله ، ساقه و برگهای آبدار و گوشتی ، دارای انشعابات و شاخه های گسترده بر روی اراضی شور و بحالت کپه ای دیده می شود
- گیاهى ایستا، به ارتفاع ۱۵ تا ۱۵۰ سانتىمتر که توسط بذر تکثیر مىیابد. ساقهٔ آن از پائین تا بالا منشعب بوده و ظاهرى درختچهاى دارد. انشعابات آن باریک و محکم و فاقد کرک هستند.
- برگهای علف شور کوتاه ، آبدار و گوشتی ، گلهایی سبز متمایل به زرد و میوه هایی رنگین که در فصل پاییز قابل مشاهده است.
- علف شور در نواحی مختلف بیابانهای حوضه مسیله ، دشت کویر ، حاشیه دقهای بیابانی مانند بیابان سیاه رگه و چهار طاغی می روید.
- یکی از بهترین گیاهانی است که در مناطق غیر شور ولی کم باران می تواند کاشته شود.
- بیشتر خاصیت دارویی علف شور مربوط به برگ آن است.
خواص
- این گیاه دارویی اثرات هیجان آور ، قاعده آور و ضد کرم دارد.
- آب گیاه تازه یک دوای عالی برای ادرار آوری است.
- برای تنظیم فشار خون از این گیاه بهره می گیرند.
- اعضاء این گیاه داری اثر ملین, ضد اسکوربوت, و مدر است
- برای تنظیم فشار خون از این گیاه بهره می گیرند.
- از آن به عنوان یک تصفیه کننده خون یاد می شود.
- برای رفع مشکلات پوستی کارساز است.
- علف شور، در درمان عوارض ناشی از کمبود ویتامین C موثر است.
- استفاده از خاکستر علف شور را برای رفع خارش پوست مفید دانست.
.
موارد منع مصرف
نباید بیش از حد استفاده شود و در مصرف آن اعتدال و احتیاط داشت.
.
بازنشر از: طبایع/tabaye.ir