علف چای

گل راعی، گل هزار چشم، هوفاریقون از نام های دیگر علف چای است.

مزاج علف چای در طب سنتی ایرانی گرم می باشد.

علف چای گیاهی علفی و دائمی است که ارتفاع آن تا یک متر می رسد.
دارای بوی بسیار معطر و در زمان گلدهی بسیار زیبا است.
ساقه‌های این گیاه به تعداد زیاد و منشعب و برگ‌ها متقابل، بیضوی و دراز هستند. همچنین روی ساقه دو خط نسبتاً برجسته قرار گرفته است.
گل‌ها به‌صورت گل‌ آذین دیهیم، به رنگ زرد زیبا و به تعداد زیادند که به گیاه زیبایی خاصی می‌بخشند.
در کناره‌های گلبرگ زرد رنگ نقاط تیره به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای دیده می‌شود که از خصوصیات بارز این گیاه است. این نقاط فضاهایی هستند که حاوی مواد مؤثر گیاه (هیپریسین و ترکیبات وابسته) است.

ز خواص علف چای در استفاده‌های کلینیکی به‌عنوان ضد افسردگی، ضد اضطراب، بی‌خوابی، بدخوابی، احساس بی‌ارزشی، بی‌اشتهایی، خونسردی و بی‌احساسی، افسردگی‌های فصلی (مانند پاییز، زمستان و یا سستی در بهار و تابستان) استفاده کرد.
می توان از خواص علف چای به ضد ویروس آنفولانزا تیپ‌های A و B، ویروس تبخال نوع ۱ و ۲، ویروس وزی‌کولیا استوماتیتیس و ویروس ایدز (HIV) اشاره کرد.
به عنوان ضدالتهاب و ورم برونش ها و دستگاه تناسلی ادراری بوده و در درمان آسیب مجاری صفرا، التهاب مثانه، سرماخوردگی معمولی، ترش کردن، خونریزی، میگرن، سردرد، سیاتیک و زخم معده استفاده می شود.
روغن این گیاه جهت بهبود زخم، سوختگی،آفتاب سوختگی، زونا، درد و آسیب عصبی. همچنین در نورالژی، هموروئید، آسیب های ناشی از ضربه، بیماری لثه، درد پس از کشیدن دندان مفید است.

در صورت مصرف زیاد گل راعی و یا داروهای مشتق شده از آن باید از قرار گرفتن در معرض نور شدید آفتاب خودداری شود.
بهتر است در دوران بارداری و شیردهی بدون تجویز پزشک مصرف نشود.

گل های خشک شده این گیاه را می توان به مقدار ۲ تا ۴ گرم به‌صورت دم‌ کرده یا جوشانده تا سه بار در روز (جمعاً ۶ تا ۱۲ گرم در روز) مصرف کرد.
تنتور: ۳ تا ۶ میلی لیتر تا سه بار در روز (جمعا ۹ تا ۱۸ میلی لیتر در روز) توصیه می گردد.

« راهنما و دانستنی‌ها »