چوب چینی

نام و مزاج

به فارسی و در کتب طب سنتی انواع آن را با نام های چوب چینی و عشبه و عشبه مغربیه و عشبه النار و عشبه چینی نام می برند. در بازار دارویی با نام های چوب چینی و ریشه چینی و ریشه سال سپاری معروف می باشد.

طبیعت چوب چینی گرم و خشک است.

معرفی

• اندام مورد استفاده آن ریشه و گل است.
• بهترین زمان استفاده از چوب چینی در فصلی است که هوا معتدل یا سرد باشد اواخر زمستان و اواخر پاییز مفید است.
• ساقه زیرزمینی است که ریشک ها به آن متصل است. رنگ آن سرخ و شکل آن کمی متورم شبیه گلابی به حجم یک مشت، سنگین و گره دار و طعم آن کمی شیرین است. طول قطعاتی از آن که در بازار عرضه می شود در حدود ۱۵-۲۰ سانتیمتر است. گیاه آن تا ارتفاع ۲-۳ متر می رسد و اگر قیم نگذارند روی زمین گسترده می شود. شاخه های آن پر و سخت و شبیه شاخه های یاس است.
• طبق نظر دانشمندان و نویسندگان معاصر این گیاه مدتها بعنوان مقوی نیروی جنسی و معالج اغلب بیماریها معرفی می شود.

.

خواص

1. قابض
2. مسکن درد به خصوص درد دندان
3. رقیق کننده خون
4. باز کننده انسداد خون
5. معرق
6. خواب آور
7. مقوی معده
8. مدر بول و حیض
9. خشک کننده رطوبت ها می باشد.
10. برای حواس پرتی و چرت زدن، اقسام مالیخولیا، امراض سوداوی، زخم ها، زخم های کلیه و مثانه مفید است.

.

موارد منع مصرف

• در طول استفاده از چوب چینی از مصرف مواد غذایی با طبع سرد،ماست، ماهی و ترشی پرهیز شود.
•  در دوران حاملگی، شیردهی و اطفال زیر سه سال ممنوع است
• در افراد زیر ۱۴ سال با احتیاط مصرف شود.
• در هنگام استفاده معده باید سبک باشد.

.

نحوه استفاده

• این دارو باید حتما تحت نظر پزشک و در شرایط خاص مصرف شود.
• ریشهٔ خشک شده به مقدار ۲-۱ گرم روزی سه بار به صورت جوشانده برای مدت ۱۵-۲۰ روز (صبح دو ساعت قبل از صبحانه و شب دو ساعت بعد از غذا)

منبع: کتاب علم الادویه